Weer in Kumi!

Beste thuisblijvers
Na een laatste Leffe Blond (Belgisch formaat) stapte ik het vliegtuig in. Ik had veel veiligheidscontroles verwacht, maar het was eigenlijk net als altijd behalve meer politie op het vliegveld in Brussel. Na een tussenstop in Addis Ababa , erg gezellig vliegveld, kwam ik precies op tijd aan in Entebbe. En toen was het nog een hele toer om in Kumi te komen, 7 ½ uur vanaf het vliegveld terwijl het laatste stuk nu wel geasfalteerd was sinds ik hier voor het laatst was, bijna drie jaar geleden. Ik werd allerhartelijkst ontvangen in het guesthouse en ik kon meteen aanschuiven aan tafel waar verschillende oude bekenden zaten. In het guesthouse was verder alles hetzelfde gebleven, hetzelfde eten, dezelfde bruine plekken op het plafond en het gat in het raam van mijn kamer was dichtgeplakt, toen veroorzaakt door een stok om een slang mee dood te slaan.
Het weerzien in het ziekenhuis was geweldig, een heleboel bekenden, maar soms herkende ik ze niet meer terug. De mensen van de Nutrition Unit gingen juist op fieldtrip en natuurlijk ging ik mee. De fieldtrip hield in dat ze in een klein dorp community training gaven aan moeders van kinderen onder vijf jr over hygiene, borstvoeding, familyplanning en gezonde voeding, het duurde uren. Daarna werd een demonstratie gegeven over gezonde voedingsmiddelen en een soort ‘super’ pap (milletmeel, soyameel, gemalen visjes, ei, melk, olie en suiker) klaargemaakt en daar kreeg iedereen wat van te eten. In de tussentijd werd ik ingeschakeld om de bovenarm omtrek te meten van alle kinderen, 200, om ondervoeding op te sporen. En bleren dat die kinderen soms deden! Er bleken er acht matig ondervoed te zijn.
En verder heb ik me vooral bezig gehouden met praten over de toekomst van de drie (destijds ondervoede) kinderen die ik tot nu toe ondersteund heb. Ik wil er nl mee ophouden en iets bedenken waarmee de ouders zelf de kost kunnen verdienen en dat valt niet mee. Het was wel geweldig leuk om de kinderen terug te zien en ze zagen er goed uit. Ik kreeg zelfs een (levende) kip cadeau als dank. De vader van een van de kinderen wilde graag kippen om met de eieren zijn inkomen aan te vullen. Simpel, maar bij navraag bleek dat echte legkippen vaak ziek worden en doodgaan en dus veel (dure)antibiotica nodig hebben en lokale kippen maar weinig eieren leggen, dus weg plan! Nu gaan we hem voorstellen met een paar geiten te beginnen, heb je ook geen hok nodig en eten, alleen touw en de bok komt vanzelf. Je ziet ik leer hier veel. En nu een oplossing voor de andere twee kinderen en dat gaat echt een hoop geld kosten. De moeder huurt een kamer in het stadje Kumi met mijn geld, ze is gebrouilleerd met haar familie en heeft verder niemand. Ze heeft inmiddels nog een kind gekregen waarvan de vader ook al weer verdwenen is. We gaan waarschijnlijk een goedkoop plot kopen buiten de stad waarop ze een huisje kan (laten) bouwen. En dan zou ze haar inkomen kunnen verdienen met een koe, melken en een deel van de melk verkopen. We gaan het morgen bespreken. Inmiddels hebben we afgesproken dat 2 social workers van het ziekenhuis gaan praten met haar familie in het dorp. Familiebanden zijn hier ontzettend belangrijk! Ik word moe van alle verantwoordelijkheden.
Reacties en oplossingen zijn welkom, sterkte met de winter en de groeten van Jenny