Mwanza en het ziekenhuis
Door: Jenny
Blijf op de hoogte en volg Jenny
13 December 2015 | Tanzania, Mwanza
Ha die thuisblijvers
Mwanza is een grote stad (375 000 pp volgens LP)aan de zuidkant van het Victoria meer. Het heeft veel heuvels met grote rotsen en keien. Op die heuvels wonen dus vooral de rijkere mensen, met uitzicht over het Victoriameer. Mensen die in de (goud)mijnen werken of in het management zitten of in de visindustrie. Er zijn een aantal betere hotels, vaak ook aan het Victoriameer, met een zwembad en soms lekker eten en drinken. Er zitten daar meestal veel blanke expats. Mwanza is verder erg provinciaal, het heeft maar 1 stoplicht en (nog) geen bioscoop en het verkeer is redelijk doorheen te komen. Maar er is bijv wel een Apple winkel en 7 ziekenhuizen. Er wonen veel Indiërs en die runnen ook vaak een supermarkt, een hotel of restaurant en je kunt dus ook vaak Indiaas eten krijgen. Verder zijn er veel moskeeën, kerken en zelfs een Hindoe en een Sikh tempel. Het regent enorm vaak en veel, maar als het stopt is het ook zo weer zonnig weer, heet is het helemaal niet. Ik woon aan de rand van de stad en dat is tien minuten lopen van het ziekenhuis.
Het Sekou Toure Regional Referral Hospital is een regionaal ziekenhuis met 300 zoveel bedden. De situatie in het ziekenhuis is nogal chaotisch. Geplande meetings of trainingen gaan niet door of worden verzet, afspraken worden niet nagekomen. Ik moet er zelf maar wat van maken. Ik realiseer me dat ik toch wel weinig weet van brandwonden, maar bij ondervoeding voel ik me wat beter thuis. Ik werd deze week bij een ondervoed kind gehaald, 8 jaar en met een hersenbeschadiging (zie foto). Dus daar moet ik mee aan de slag en daar kan ik dan een stukje van jullie geld aan besteden. Normaal gesproken zijn de ouders/verzorgers van de patiënten verantwoordelijk voor hun voeding behalve als ze van ver weg komen en/of geen verwanten hebben. Kinderen met brandwonden en ook met ondervoeding stellen specifieke eisen aan de voeding. Wat zij nodig hebben is vaak niet te behappen en te betalen voor de ouders. Ik wil dus een voorraad voedsel aanleggen die gebruikt kan worden voor ernstige gevallen, zowel kinderen met brandwonden als ondervoeding. Gelukkig is er een keuken en 2 dames die daar koken, maar ze verstaan geen woord Engels. Mijn taak zal het ook zijn de nurses van de kinderafdeling te trainen om goede voedingsvoorlichting te geven aan de ouders en ook om goede instructies te geven aan de dames van de keuken. Het wordt al met al nog een hele klus en Anne, mijn ‘mentor’ stopt voor de Kerst met werken in het ziekenhuis en dan moet ik het alleen zien te rooien. Als ik maar genoeg medewerking krijg van het ziekenhuis gaat het wel lukken, maar daar twijfel ik een beetje aan.
Het was een beetje saai deze keer misschien, maar het kan niet altijd feest zijn. Hoewel, gisteravond (zaterdag) zijn we met drie vrouwen op stap geweest naar een live optreden hier vlak in de buurt, erg leuk!
Groeten van Jenny
Mwanza is een grote stad (375 000 pp volgens LP)aan de zuidkant van het Victoria meer. Het heeft veel heuvels met grote rotsen en keien. Op die heuvels wonen dus vooral de rijkere mensen, met uitzicht over het Victoriameer. Mensen die in de (goud)mijnen werken of in het management zitten of in de visindustrie. Er zijn een aantal betere hotels, vaak ook aan het Victoriameer, met een zwembad en soms lekker eten en drinken. Er zitten daar meestal veel blanke expats. Mwanza is verder erg provinciaal, het heeft maar 1 stoplicht en (nog) geen bioscoop en het verkeer is redelijk doorheen te komen. Maar er is bijv wel een Apple winkel en 7 ziekenhuizen. Er wonen veel Indiërs en die runnen ook vaak een supermarkt, een hotel of restaurant en je kunt dus ook vaak Indiaas eten krijgen. Verder zijn er veel moskeeën, kerken en zelfs een Hindoe en een Sikh tempel. Het regent enorm vaak en veel, maar als het stopt is het ook zo weer zonnig weer, heet is het helemaal niet. Ik woon aan de rand van de stad en dat is tien minuten lopen van het ziekenhuis.
Het Sekou Toure Regional Referral Hospital is een regionaal ziekenhuis met 300 zoveel bedden. De situatie in het ziekenhuis is nogal chaotisch. Geplande meetings of trainingen gaan niet door of worden verzet, afspraken worden niet nagekomen. Ik moet er zelf maar wat van maken. Ik realiseer me dat ik toch wel weinig weet van brandwonden, maar bij ondervoeding voel ik me wat beter thuis. Ik werd deze week bij een ondervoed kind gehaald, 8 jaar en met een hersenbeschadiging (zie foto). Dus daar moet ik mee aan de slag en daar kan ik dan een stukje van jullie geld aan besteden. Normaal gesproken zijn de ouders/verzorgers van de patiënten verantwoordelijk voor hun voeding behalve als ze van ver weg komen en/of geen verwanten hebben. Kinderen met brandwonden en ook met ondervoeding stellen specifieke eisen aan de voeding. Wat zij nodig hebben is vaak niet te behappen en te betalen voor de ouders. Ik wil dus een voorraad voedsel aanleggen die gebruikt kan worden voor ernstige gevallen, zowel kinderen met brandwonden als ondervoeding. Gelukkig is er een keuken en 2 dames die daar koken, maar ze verstaan geen woord Engels. Mijn taak zal het ook zijn de nurses van de kinderafdeling te trainen om goede voedingsvoorlichting te geven aan de ouders en ook om goede instructies te geven aan de dames van de keuken. Het wordt al met al nog een hele klus en Anne, mijn ‘mentor’ stopt voor de Kerst met werken in het ziekenhuis en dan moet ik het alleen zien te rooien. Als ik maar genoeg medewerking krijg van het ziekenhuis gaat het wel lukken, maar daar twijfel ik een beetje aan.
Het was een beetje saai deze keer misschien, maar het kan niet altijd feest zijn. Hoewel, gisteravond (zaterdag) zijn we met drie vrouwen op stap geweest naar een live optreden hier vlak in de buurt, erg leuk!
Groeten van Jenny
-
13 December 2015 - 09:48
Jo Linssen:
Hoi Jenny,
Saai vind ik jouw verhaal niet, heel informatief .
En wat voor live-optreden was dat ?
Heb je ook een fiets ter beschikking, of valt er niets te fietsen ?
Succes en sterkte met je werk in het ziekenhuis.
Groeten vanaf mijn ontbijttafel , Jo -
13 December 2015 - 19:51
Anja:
Jenny, ook ik vind je verhaal niet saai en aan de foto's te zien, kun je best wel wat betekenen voor een aantal kinderen daar. Ik hoop van harte dat je genoeg medewerking van het ziekenhuis krijgt. Is het een optie om hen gewoon te vragen hoe ver hun steun voor jouw werk gaat? Er is niets zo frustrerend als trekken aan een dood paard. Gelukkig is het weer daar aangenaam. En je huis Jenny, ziet er zo heerlijk uit. Geniet van je verblijf daar, de muziek en het eten.
Groetjes, Anja
Ps: Ik heb van Elspeth een foto van jou (zittend op de trede van een jeep) en Rose gekregen. Zal hem doorsturen. -
18 December 2015 - 11:13
Pol En Monique:
Beste Jenny,
jouw verslag heeft ons geraakt. Bij wijze van nieuwjaarkado zal ik € 40 extra over maken op jouw rekening ter bestrijding ondervoeding. Ook lieve wensen van Monique,
Pol -
18 December 2015 - 17:57
Marij:
Dag Jenny,
ik vind je verhaal wel interessant en de wereldproblemen krijgen we allemaal niet opgelost,maar jij draagt je steentje bij.Ik ga cellospelen ,wandelen en ik ben gisterenzelfs een tochtje gaan maken zulk zacht weer is het dat draagt allemaal niet bij aan het algemeen belang!
Met kerst ben ik bij Jos.Heb jij dan nog iets bijzonders of zit je lekker op de veranda van je huis.
Geniet van Afrika,Marij -
26 December 2015 - 19:36
Joke:
Ha Jenny,
Jouw kerstdagen waren vast niet doorsnee....Ik hoor t allemaal nog wel!
Wil je voor het nieuwe jaar geluk en gezondheid wensen en alles wat nog maar op je wensenlijstje staat ! ;-))
Liefs uit Woerden...van Joke -
27 December 2015 - 22:02
JAN En Miep:
Hallo Jenny,
Sorry voor onze late reactie maar we hebben het heel druk gehad.
Aan je verhalen te zien verveel jij je geen moment. Heel indruk-
wekkend allemaal en dit kun je alleen maar geloven als je het zelf
hebt meegemaakt. Je doet wel mooi werk en dat is toch geweldig.
Hoe voel jij je zelf en heb je nog een beetje een leuke kerst gehad?
Wij wensen jou een gezond en gelukkig 2016 en late weer snel iets
van ons horen.
Lieve groetjes en dikke kus,
Jan en Miep -
09 Januari 2016 - 12:41
Harrie Muijtjens:
Lieve Jenny,
Net 4 verslagen van je gelezen. Heel beschrijvend, indrukwekkend en duidelijk. Ik zou er met een camera graag naast staan om vast te leggen en mee te helpen bij allerlei. Hoe wordt je als vrouw alleen behandeld in die omgeving? Je geeft vaak de reistijd door wanneer je reist maar wat zijn dan de afstanden ongeveer? Wens je veel reis-indrukken en een goed 2016.
knuffel, Harrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
